Ta biografia jest jak powieść: jej bohaterka - urodzona wśród poszukiwaczy złota, dorastająca w czasach wypędzeń i ucieczek, prosta kobieta, która została multimilionerką i deputowaną chińskiego parlamentu, a potem doświadczyła więziennego odosobnienia - przekonała się, co dla pojedynczego człowieka znaczy walka w imieniu wyższych celów. Od kilku dziesiątków lat angażuje się niestrudzenie w działalność na rzecz praw swoich muzułmańskich krajan, którzy w północnozachodnich Chinach domagają się od Pekinu wolności religijnej, kulturalnej i gospodarczej. Chiński rząd działa przeciw Ujgurom pod płaszczykiem zwalczania światowego terroryzmu: Ujgurzy są w Chinach bezwzględnie prześladowani, torturowani i mordowani. Cena, jaką Rebija Kadir płaci za swoje zaangażowanie, jest wysoka i wykracza daleko ponad wartość jej handlowego imperium. Uwolniona z więzienia dzięki interwencji międzynarodowych organizacji obrony praw człowieka, od 2005 roku mieszka z mężem w Stanach Zjednoczonych. Pięcioro jej dzieci, które pozostały w Chinach, nadal spotykają dotkliwe kary za każdą wypowiedź polityczną matki. Z tych właśnie powodów decyzja opublikowania dramatycznej historii jej życia i zwrócenia uwagi światowej opinii publicznej na stosunki panujące w Chinach jest dowodem nie tylko politycznej, ale i cywilnej odwagi.

Często zbywamy irytujących pracowników biura obsługi klienta, opędzamy się od bezdomnych proszących o parę groszy, potrafimy być opryskliwi wobec kelnera czy kasjerki. Niemiecki reporter Günter Wallraff postanowił sprawdzić, jak to jest być po stronie "natrętnego" społeczeństwa: jako bezdomny nocował na dworze przy kilkunastostopniowym mrozie; zatrudnił się w piekarni, której sieć wielkich sklepów narzuciła warunki pracy jak z czasów wczesnego kapitalizmu; ucharakteryzowany na Somalijczyka jechał pociągiem pełnym kibiców; w firmie marketingowej, działającej na granicy prawa, pod nieustanną presją psychiczną stał się sprzedawcą oszustem. Wcielał się w swoich bohaterów całym sobą, ze wszystkimi tego psychicznymi, moralnymi i prawnymi konsekwencjami. Stał się w swoim kraju osobą powszechnie znaną - instytucją, do której w desperacji zwracają się gnębieni i poniżani pracownicy, zgłaszając przypadki skrajnego łamania prawa i wykorzystywania przez pracodawców. Od 1981 roku, odkąd prawomocnym wyrokiem sądu jego metodę zdobywania informacji uznano za legalną we wszystkich przypadkach, gdy dzięki niej istnieje szansa ujawnienia poważnych uchybień, funkcjonuje w Niemczech termin "lex Wallraff". Wcielając się w tego "drugiego", pomagając tym, którzy doznali krzywdy ze strony wielkich korporacji, tym, których społeczeństwo spycha na margines, Wallraff odrobił za nas ważną lekcję - pokazał, czym jest prawdziwa empatia - współodczuwanie, uważne pochylenie się nad drugim człowiekiem.